wonderschoon

In deze plaats is zelfs de Stationsstraat chique. Statige oude huizen, omringd door bomen en heggen, kijken me verstolen aan. 'Wie is dat? Die dame kennen we niet', zeggen ze. 'Dat klopt. Ik ben hier op bezoek, dat zien jullie goed', antwoord ik en wandel verder met de routebeschrijving in mijn hand. De sneeuw kraakt onder mijn voeten, zonnestralen prikken door de kruinen van hoge Sparren. Vogeltjes zingen, heel zachtjes, hier hoeven ze niet hard te zingen. Een Specht is aan het werk. Gewoon, ergens in een tuin. 'Einde Stationsstraat rechtsaf', lees ik. Achter me hoor ik de Specht doorwerken. Iets verderop aan de rand van het bos, daar moet het zijn. Nog een kleine tien minuten wandelen, dan ben ik er.