Hij sluit zijn ogen en leunt achterover in de zachte donkerblauwe stoel. We reizen eerste klas, mijn zoon en ik en het bevalt hem. Ik heb zin om hem te verwennen, vandaar deze luxe. Niet alleen omdat hij mij helpt vandaag met mijn feest, maar ook gewoon, omdat hij zo lief is. Glimlachend bekijk ik zijn gezicht en denk aan hoe hij als pasgeboren baby was. Hoe verliefd ik op hem was. En stiekem nog steeds ben.
Eenmaal in de stad tracteer ik hem op een lunch in een duur restaurant. Daarna koopt hij een paar overhemden bij de Bijenkorf. Hij geniet als de verkoper geroutineerd zijn maat opneemt en zegt: 'Maat zevenendertig, precies wat ik dacht mijnheer.' 'Zo, die heeft er kijk op', zegt mijn zoon en loopt naar het rek van Hilfiger. Ik kijk en glimlach.
dinsdag 19 januari 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Zo zo .. Een duur restaurant! Het liefst gaan ze naar de Mac, die van jou heeft smaak! ;-)
BeantwoordenVerwijderenlekkeren. Ik zou dat lekkeren noemen.
BeantwoordenVerwijderenFijn he, een zoon. :-)
BeantwoordenVerwijderenik vind het ook lief
BeantwoordenVerwijderenstiekem