herfstblaadjes in de winter

Weifelend staan we voor het kledingrek. Het is uitverkoop. 'Kijk', zegt ze, 'dit is ook een schattig rokje. Mijn schoondochter heeft er zo één.' Ze voelt aan de stof, trekt het iets naar zich toe zodat de print in zicht komt. 'Mmm', zeg ik, 'beetje kort, kan wel bij jonge beentjes. Niet bij die veertig-plus benen van mij hoor.' 'Jaaa', zucht ze en laat het weer los. 'Nee, dat kan niet meer bij die beentjes van ons'. Ze loopt de zaak in, naar achteren.
Even later komt ze terug. 'Kijk BlueBlue, is dit iets voor jou?''Tja', zeg ik, 'ach, bij zo'n jurk komt die boezem tegenwoordig zo in beeld, hè... Mmmm, lief van je maar uhm...''Okay', zegt ze en pakt een vestje. Tijgerprintje. 'Kom je zo even kijken, BlueBlue, ik ga 'm passen.'
Na een minuut of wat sta ik naast haar bij de spiegels. 'Mmmm', zegt ze en trekt aan de stof boven de boezem. 'Flubbert... te groot... tegenwoordig pas ik dit soort dingen niet meer.'
Zonder trofeëen verlaten we de boutique. We laten de winteruitverkoop voor wat hij is. Herfstblaadjes die we zijn.