stromen

Plotseling voel ik het, een straaltje snot. Razendsnel stroomt het uit mijn linkerneusgat. Zomaar ineens is het daar. Ik wist niet dat ik verkouden was?! Blijkbaar ben ik dat wel. Naarstig zoek ik een zakdoekje. In mijn jaszak. In mijn tas: het grote vak, het kleine vak, in dat vak daar ergens tussenin! Nergens, nergens heb ik zakdoekjes! 'Oh, hoe moet ik dit oplossen?', denk ik. Ik snif nog eens, probeer het snot zo binnen te houden. Maar het lukt niet. Waterdun is het en het wil eruit! Gelukkig zit ik nu nog alleen maar straks, bij het volgende station stappen er altijd veel in. 'Nou, dan zit er niks anders op.' Ik pak de punt van mijn sjaal en veeg. Hopla! Zo, opgelost. Uit voorzorg houd ik mijn hoofd heel rechtop, ietsje naar achteren gekanteld zelfs. De trein stopt en stroomt onmiddelijk vol.